Rudolf Stanisław Kochlöffel - kapitan pospolitego ruszenia. Urodzony 2 sierpnia 1891 r.  w Ciężkowicach jako syn Wacława i Marii Gądek. Uczeń c. k. Gimnazjum II w Tarnowie oraz uczeń  absolwent c. k. Gimnazjum II w Nowym Sączu (1907-1911).

Należał do sądeckich niepodległościowych organizacji uczniowskich „Promień” i „Związek Jastrzębi”. Studiował na Wydziale Lekarskim UJ  w latach 1911-1914.

Podczas I wojny światowej w szeregach c. k. armii. Mianowany chorążym sanitarnym w 1915 r., a podporucznikiem w 1917 r. W Wojsku Polskim od listopada 1918 r. Walczył na froncie ukraińskim do wiosny 1919 r. i w tym też roku mianowany na porucznika. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (m.in. w składzie 6 batalionu kolejowego pod Kijowem). W listopadzie 1920 r. ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Jako lekarz wojskowy służył m.in. w 38 pułku piechoty w Przemyślu i w 20 pułku piechoty w Krakowie. W 1921 r. awansowany do stopnia kapitana i przeniesiony do rezerwy.

W Ciężkowicach pracował do 1929 r. a następnie w Lublinie do 1933 r. Od 1933 r.  przeniósł się do  Krynicy gdzie pełnił funkcję dyrektora  sanatorium „Lwi Gród” do 1935r., po czym ponownie wrócił do Lublina, gdzie przynależał ewidencyjnie do 5 Okręgowego Szpitala Zapasowego.

W sierpniu 1939 r. przydzielono go do szpitala polowego w Równem, gdzie dostał się do niewoli sowieckiej. Więzień obozu w Kozielsku, skąd przysłał jeden list.

Wywieziony na śmierć po 9 kwietnia 1940 r. i zamordowany przez NKWD ( lista wywózkowa  nr 25/1, poz. 14). Zidentyfikowany w Katyniu. Przy zwłokach znaleziono list, prawo jazdy i dwa pisma. Żonaty z Julią Wajsberg. Miał córkę Irenę.